SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA

Nawrócenie jest nieustannym zadaniem Kościoła, który odpowiada w ten sposób na wezwanie Pana 1?Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!? (Mk 1, 15). KKK 1446 Chrystus ustanowił sakrament pokuty dla wszystkich grzeszników w Kościele, a przede wszystkim dla tych, którzy po chrzcie popełnili grzech ciężki i w ten sposób utracili łaskę chrztu oraz zadali ranę komunii kościelnej. Sakrament pokuty daje im nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski usprawiedliwienia. (KKK 1446). Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą. (Por. KKK 1420-1498).

Możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania istnieje codziennie 15 min przed każdą Mszą świętą. Ponadto w pierwszy czwartek od godz. 15.00 do 16.00 i w pierwszy piątek miesiąca od godz. 17.00 do wieczornej Mszy świętej. Dodatkowo w wyznaczony dzień przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy można przystąpić do spowiedzi w godz. 9.00-11.00 oraz 15.30-18.30.

Kan. 987 - Wierny, aby otrzymać zbawczy środek sakramentu pokuty, powinien być tak usposobiony, by odrzucając grzechy, które popełnił, i mając postanowienie poprawy nawracał się do Boga.

Kan. 988 - § 1. Wierny jest obowiązany wyznać co do liczby i rodzaju wszelkie grzechy ciężkie popełnione po chrzcie, a jeszcze przez władzę kluczy Kościoła bezpośrednio nie odpuszczone i nie wyznane w indywidualnej spowiedzi, które sobie przypomina po dokładnym rachunku sumienia. § 2. Zaleca się wiernym, by wyznawali także grzechy powszednie.

Kan. 989 - Każdy wierny, po osiągnięciu wieku rozeznania, obowiązany jest przynajmniej raz w roku wyznać wiernie wszystkie swoje grzechy ciężkie.

 

Przystępując do sakramentu pokuty należy uczynić:
 - Rachunek sumienia
 - Żal za grzechy
 - Mocne postanowienie poprawy
 - Szczerą spowiedź
 - Zadośćuczynienie Panu Bogu i ludziom

ODPUSTY

Kan. 992 - Odpust jest to darowanie wobec Boga kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy. Otrzymuje je wierny, odpowiednio przygotowany i po wypełnieniu pewnych określonych warunków, przez działanie Kościoła, który jako sługa odkupienia autorytatywnie rozporządza i dysponuje skarbcem zadośćuczynień Chrystusa i świętych.

Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są trzy warunki:

1) spowiedź sakramentalna;
2) komunia św.;
3) modlitwa w intencji Papieża.

Chodzi tu o intencję, jaką Ojciec Św. wyznacza na każdy miesiąc, a nie w intencji osoby Papieża. Wystarczy odmówić "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Maryjo".

W jednym dniu można uzyskać jeden tylko odpust zupełny. Można go ofiarować za siebie albo za zmarłych.

Oto wykaz niektórych odpustów zupełnych i cząstkowych:

Odmówienie Koronki do Bożego Miłosierdzia w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu, publicznie wystawionego bądź przechowywanego w tabernakulum. Chorzy mogą zyskać ten odpust również tam, gdzie przebywają.